Heimagangurinn.

 

 

                                                                               Heimagangurinn og hundarnir.

 

Þegar Ásgeir og Fjóla bjuggu í vesturbænum á Jórvík í Álftaveri þá voru þau eitt sumarið  með heimagang sem tapaðist að heiman um eða fyrir miðjan September.  Heimagangurinn   fannst svo ekki fram eftir öllu hausti þó búið væri að smala á öllum bæjum í Álftaveri.                                                Á þessum árum voru hestar mikið notaðir við smalanir, það tók því alltaf nokkurn tíma að   

 ferðast um landið sem smala átti,oft var þá til að spara tíma og ferðalög að smala í heim- leiðinni úr afrétti  það land sem næst liggur afrétti svo kallaða Upphaga sem er  heimaland Holts og Herjólfsstaða. Um 20 október þetta ár vorum við Álftveringar að koma úr afrétti.                                               Við sem í þeirri ferð fórum niður úr högum voru Ásgeir, Hjörtur á Herjólfsstöðum og ég.

Þegar við komum að Rjúpnafelli sem er móbergshnúkur sunnan Leirár sáum við kind hátt uppi,austan í fellinu. Við sáum það strax að kindin var svo hátt uppi að einn okkar þyrfti að fara næstum alveg upp á fellið til að vera ofan við kindina.       Með okkur í ferð voru tveir hundar sem Ásgeir átti,hægt var að senda þá langa leið eftir kindum ef hægt var að láta þá sjá kindurnar.  Til að losna nú við að þurfa að fara upp og engir hamrar eða aðrar hættur fyrir kindur eru þarna í fellinu þá ákváðum við að senda hundana upp eftir kindinni.

Ásgeir fór aðeins frá okkur og gat látið hundana sjá kindina og sendi þá upp,meira þurfti ekki að hvetja þá þeir fóru beint til kindarinnar. Oftast þegar kindur sjá hunda koma svona eins og þarna var þá leggja þær strax á flótta frá hundunum,en þessi kind gerði það sko ekki 

hún stóð alveg kyrr og horfði beint á hundana þó þeir nálguðust óðfluga. Svo skeður það að   báðir hundarnir stoppa snarlega svona c. a. einn meter frá kindinni,þar leggjast þeir fram á lappirnar á sér og hreifa sig ekkert,horfa bara á kindina. 

Það var alveg sama hverning við reyndum að hvetja hundana til þess að ráðast að kindinni og koma með hana niður,þeir hreyfðu sig ekki, því þarna voru þeir búnir að finna félaga sinn heimaganginn sem þeir voru búnir að vera með allt sumarið heiman hlaði og höfðu ekki séð svo lengi,þeir færu nú ekki að ráðast á hann þó einhverjir argandi og gargandi karlar niður á sandi væru að skipa svo fyrir.       Ef ég man það rétt þá fór Ásgeir svo upp til

 að ná í heimaganginn en við Hjörtur fórum sitt hvoru megin við fellið.

 

                                                      Gissur Jóhannesson Herjólfsstöðum.

                                        .