Fiskreki.

Þegar ég var krakki fyrir um 70 árum rak oft fisk á Herjólfsstaðafjöru.Þetta var sá alrabesti fiskur sem ég hef fengið. þegar maður fær svona nýmeti eftir að hafa étið saltaðan eða súran mat í langan tíma þá fanst manni þetta alveg sælgæti þó stundum hafi ekki altaf hafst að hreinsa öll sandkorn úr honum. Aðallega rak fiskinn á land seinnipart vetrar,oftast þurfti að vera komið á fjöru áður en byrti svo fuglinn væri ekki búin að éta fiskinn.Oft fundust fiskbein sem fuglinn var búin að éta af.  Stundum gat alveg orðið landhlaup af fiski. Frá einu svoleiðis landhlaupi sagði frá fyrir mörgum árum í Lesbók Morgunblaðsins þar sem Árni Óla talaði við Jón Sverrisson fyrverandi fiskimatsmann í Vestmannaeyjum sem áður var bóndi í Holti í Álftaveri sem hyrti þá þar um reka af Bólhraunafjöru. Einusinni þegar Jón fór á fjöru þá hafði á síðasta flóði myndast lón innan við fjörukampinn sem fullt var af fiski í sem honum tókst að veiða upp úr lóninu með berum höndunum  Fiskurinn var það mikill að hann batt upp á hestinnþað sem hann gat borið og labbaði svo sjálfur heim teimdi hestinn.  Daginn eftir fékk hann nágranna sinn með sér til að í það sem eftir var og fóru þeir með tvo hesta                  

 Frá því um og fyrir 1950 og fram yfir1960 rak hér oft mikið af loðnu,bændur hyrtu mikið af henni  og notuðu sem fóðurbæti.Loðnan var efst í flóðfarinu og því vandalaust að raka henni saman.

 Nú hefur ekki um margra ára skeið hvorki rekið fisk eða loðnu.Hvað veldur veit ég ekki.

                                                    Gissur Jóhannesson.

Athugasemdir

[Sigurgeir Orri Sigurgeirsson, 10.1.2008 kl. 17:04]

Fiskleysið stafar trúlega af miklum fjölda hvala í sjónum og aukinni veiði manna.

[Bjarni Harðarson, 14.1.2008 kl. 13:23]

þórður stjúpi föður míns var alinn upp undir eyjafjöllum - lítið eitt eldri en þú gissur - og hefur sagt mér svipaðar sögur og reyndar af golþorskum sem rak svona, tveggja álna löngum. ég hallast að því að ritarinn hér að ofan hafi rétt fyrir sér, hvalurinn hafi hér mikið að segja sem og veiðin. en allavega - til hamingju með bloggsíðuna. kv. -b.

[Sæmundur Jón Jónsson (IP-tala skráð) 20.1.2008 kl. 00:11]

Sælir Sigurgeir og Bjarni!

 Ekki trúið þið því virkilega þegar þið segið að fiskaþurðin í sjónum sé hvölunum að kenna? Haldið þið virkilega að það hafi ekki verið jafn margir eða fleiri hvalir í sjónum fyrir 50 - 100 eða 1000 árum. Held þið ættuð frekar að skoða þau tæki og tól sem notuð eru til veiða nú til dags á móti trébátunum og árunum sem menn höfðu snemma á síðustu öld, svo ekki sé talað um risastór veiðarfæri og tækni sem getur sagt til um allt kvikt undir haffletinum. Veiðarfæri hvalanna hafa ekkert breyst, þeir nota bara munninn og veiða/éta aldrei meira en þeir þurfa til að lifa af. Það er sú eigingjarna árátta mannskepnunar að taka alltaf meira en hún getur torgað og ef mikið veiðist þá henda sjómenn bara undirmálsfisknum dauðum fyrir borð svo hann kemur engum að gagni. Það er alveg ljóst að ef að menn ætla að geta haft atvinnu af venjulegri sjómennsku á Íslandi út þessa öld líkt og á þeirri síðustu, þá þurfa menn að fara í alvarlega naflaskoðun svo ekki sé meira sagt.

 Sagan er samt góð afi og full þörf á því að minna nútímann á fortíðina af því að af henni lærum við og verðum færari til að takast á við framtíðina.

 Með bestu kveðju - Sæmundur Árbæ